سالخوردگی جمعیت یک فرایند شناخته شده به عنوان پیامد گذار جمعیتی شناختی است که در آن باروری و مرگ و میر از سطوح بالا به سطوح پایین کاهش پیدا می‌کند.
فقر سالمندی پدید‌های اجتماعی ، جمعیتی است که از دیدگاه اقتصادی با وضعیت بازنشستگی و وضعیت درآمدی افراد رابطه دارد. تغییرات در حوزه کاهش باروری، افزایش امید زندگی، بهبود وضعیت بهداشتی و ساختار سنی، در حوزه اقتصادی و اجتماعی اثراتی به همراه خواهد داشت.
از سویی بررسی‌های انجام شده در زمینه سالمندی بیانگر رشد صعودی جمعیت سالمندان در جهان و در سال‌های نه چندان دور برای ایران است. با این اوصاف مطالعه فقر سالمندان و افزایش بالقوه آن عمدتا نادیده گرفته شده است. زنان سالمند با اختلاف بیشتری در مقایسه با مردان زیر خط فقر نسبی قرار دارند.
در همین راستا مژگان رضازاده رییس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور درباره کمک رسانی به قشر سالمند اینگونه بیان کرد: سالمندان در کشور قشری محسوب می شوند که نیازمند توجه بیش از اندازه هستند به همین دلیل تمام دستگاه های ذی ربط خوب است در کنار هم روند زندگی را برای این گونه گروه ها تغییرات مثبتی دهند تا امید در زندگی میانشان رشد کند. زیرا امید پیدا کردن به زندگی و کاهش نرخ سالمندی در کشور نشانگر موفقیت برنامه‌های بهداشتی و اجتماعی تلقی می‌شود.
رضازاده گفت: زمانی که جامعه ای رو به سالمندی برود قطعا پیامدهای خود را در پیش دارد. رشد اجتماعی، اقتصادی و موارد دیگر تضعیف خواهد شد اگر برای نرخ سالمندی فکری و برنامه هایی وجود نداشته باشد.
او تصریح کرد: تغییرات زیادی در نرخ رشد جمعیت سالمندی ایران وجود دارد. حضور افراد سالمند در کنار افراد جوان در جامعه مشکل جمعیتی نبوده بلکه کاهش نرخ باروری و بهم خوردن تعادل جمعیتی مشکل ساز است. با کاهش نرخ باروری، نرخ سالمندی افزایش یافته و جامعه به سمت پیری خواهد رفت.
رضا زاده بیان کرد: در بحث اجتماعی سالمندان نیز در تلاش هستیم تا بتوانیم در سطح جامعه حضور پر رنگ تری داشته باشند. اشتغال سالمندی متناسب با شرایط آنان از دیگر برنامه‌ها است.
