۲۲:۰۶ – ۱۶ مهر ۱۴۰۳
آندرس اینیستا دقایقی پیش جلوی دوربین نشست و با انتشار یک ویدیو در شبکه‌های اجتماعی اعلام کرد که در ۴۰ سالگی کفش‌ها را آویخته و از این لحظه بازنشسته است.
ستاره بزرگ فوتبال اسپانیا تابستان گذشته از باشگاه الامارات جدا شد و به باشگاهی دیگر ملحق نشده بود.
فوتبال یکی از خلاق‌ترین هافبک‌های تاریخش را از دست داد. کسی که از نظر آماری هم سومین بازیکن پرافتخار فوتبال به حساب می‌آید. دن آندرس در سال‌های فوتبالش ۴۰ جام قهرمانی را بالای سر برد که از مهمترین جام‌های او می‌توان به ۴ قهرمانی چمپیونزلیگ و ۹ بار فتح اروپا اشاره کرد.
فارغ از درخشش‌های استثنایی او در کنار زوج جدانشدنی‌اش، ژاوی، در دوران درخشان بارسلونای لئو مسی، اینیستا برای همیشه به خاطر یک اتفاق خاص در ذهن‌ها باقی خواهد ماند: به ثمر رساندن گل پیروزی اسپانیا در فینال جام جهانی ۲۰۱۰. در سال‌های اوج لاروخا او علاوه بر قهرمانی در دو یورو در جام جهانی هم مهمترین عامل پیروزی در فینال و بالای سر بردن باارزش‌ترین جام قهرمانی فوتبال بود.
اینیستا یک بارسایی تمام‌عیار است. محصول آکادمی لاماسیا که رده‌های سنی را یکی یکی طی کرد و به تیم اول باشگاه رسید. او برای بارسلونا ۶۷۴ بار به میدان رفت و از ۴۰ قهرمانی او ۲۸ جام قهرمانی با پیراهن بارسا به دست آورد.
آندرس ۱۲ ساله که از کودکی با لاماسیا بزرگ شده بود در سال ۹۶ پوشیدن تیم نوجوانان باشگاه را تجربه کرد و سه سال بعد به تیم زیر ۱۶ سال پیوست. آندرس همانطور که انتظار می‌رفت در ادامه به تیم زیر ۱۹ سال پیوست و در سال ۲۰۰۱ به تیم B راه یافت. اینیستا آنقدر درخشان بود که یک سال بعد رؤیایش محقق شده و پیراهن آبی اناری تیم اول باشگاه بر تن او دیده شد.
این لحظه شروع یک دوران شانزده ساله درخشان و پرافتخار بود. ۴۴۲ بازی در لالیگا، ۳۵ گل زده و ۸۴ پاس گل. اروپا هم طعم بازی‌های درخشان اینیستا را چشید و او در ۱۳۰ بازی در چمپیونزلیگ ۱۱ گل زد و ۲۹ پاس گل داد.
اینیستا وقتی به ۳۴ سالگی رسید با واقع‌بینی دریافت که بهتر است با تیم محبوبش خداحافظی کند تا جا را برای ستاره‌های جوان‌تر و‌تر و فرزتر باز کند. او راهی ژاپن شد و ماجراجویی‌اش را با ویسل کوبه ادامه داد. درحالی‌که آندرس به ۳۹ سالگی رسیده بود با ویسل کوبه هم خداحافظی کرد، اما باشگاه الامارات سال گذشته او را به خدمت گرفت تا آخرین بازی‌های اسطوره در حاشیه جنوبی خلیج فارس رقم بخورد.
